«محمود بهشتی لنگرودی» فعال صنفی زندانی که به تازگی از زندان اوین آزاد شده است، طی پیامی از همراهی و حمایت‌های گسترده از وی قدردانی کرده و نوشته: « همراهی‌های شما، نه در حمایت از یک فرد بلکه حمایت از یک خواسته و آرمان بود… امیدوارم که مسوولان قضایی چنان کنند که دوباره مجبور به استفاده از این ابزار دردآور و نگران‌کننده نشوم.»
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، این فعال صنفی در بخش دیگری از پیام خود ضمن اشاره به رسانه‌ای شدن موضوع “ناعادلانه بودن روند دادرسی‌ها و همچنین عدم اجرای اصل ۱۶۸ قانون اساسی” درباره وضعیت حقوقی پرونده‌اش گفته: «در ارتباط با بحث توقف اجرای حکم، هنوز اخبار موثقی به دستم نرسیده و اعزام اینجانب از زندان به بیمارستان و از بیمارستان به منزل، با دستور قضایی و بدون اطلاع بنده از نیت‌ها و تصمیمات انجام گرفته است، لذا هنوز توضیح شفاف، روشن و قابل ارایه‌ای از مسیر پرونده ندارم که تقدیم حضور عزیزان نمایم و قطعا و سریعا پس از گفت‌وگو با مسوولان قضایی و کسب اطلاع از وضعیت پرونده، شرح ماوقع را به استحضار هموطنان خواهم رساند.»
«محمود بهشتی لنگرودی» سخنگوی پیشین کانون صنفی معلمان و زندانی محبوس در بند ۸ زندان اوین، که از اول اردیبهشت‌ماه دست به اعتصاب غذای تر زده و در ۱۳ اردیبهشت‌ماه نیز دست به اعتصاب غذای خشک زده بود؛ در چهارشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۵، پس از گذشت ۲۲ روز اعتصاب غذا و ترخیص از بیمارستان، آزاد شد.
«محمود بهشتی لنگرودی» معلم زندانی و از فعالان صنفی معلمان، در ۱۵ شهریورماه ۱۳۹۴، با مراجعه ماموران امنیتی در منزلش بازداشت شد. ماموران با حکم شعبه ۲ بازپرسی اوین که مربوط به ۵ مردادماه ۱۳۹۴ بود، اقدام به ورود و تفتیش منزل و ضبط برخی وسایل موجود در منزل کرده بودند.
این عضو ارشد کانون صنفی معلمان ایران، روز ۱۴ شهریورماه ۱۳۹۴، در جلسه‌ای مشترک میان «کانون صنفی معلمان» و «نوبخت» معاون رییس‌جمهور حضور یافته و گزارشی از مشکلات صنفی معلمان را ارایه داده بودند.
او بیش از ۲ سال گذشته از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی «ابولقاسم صلواتی» به زندان محکوم شد. حکم صادره در خردادماه ۱۳۹۲ به او ابلاغ شد.
این دبیرکل پیشین کانون صنفی معلمان ایران، در “اعتراض به ۱۴ سال حکم صادره توسط قضات دادگاه‌های انقلاب، صلواتی و مقیسه” از اول اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۵، “تا زمان توقف اجرای حکم و برگزاری دادگاه علنی و قانونی مطابق اصل ۱۶۸ قانون اساسی” دست به اعتصاب غذای تر زد و در ۱۳ اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذای خشک زد.
او در نهایت پس از گذشت ۲۲ روز اعتصاب غذا و ترخیص از بیمارستان، در در چهارشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۵، آزاد شد.
متن کامل پیام منتشر شده «محمود بهشتی لنگرودی» در سایت «حقوق معلم و کارگر»، را در پی می‌خوانید.
هم‌میهنان عزیزم، معلمان، همکاران و همراهان گرامی؛
درود بی‌کران بر شما؛
در زمانه‌ای که به هزاران دلیل، خودپرستی و خودخواهی به فرهنگ مسلط تبدیل شده و می‌رود که واژه‌هایی همچون ایثار و از خودگذشتگی و فداکاری از فرهنگ جامعه‌ی ما رخت بربندد، یک بار دیگر و متاثر از این سخن حکیمانه که: «چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار» به دفاع از یک عضو خانواده که برای انتقال پیام دردمندانه‌ی خویش راهی جز اعتصاب غذا و بذل جان ناقابل خود نیافته بود پرداختید و سرود همبستگی شما، فرهنگ انسان‌دوستی و حق‌طلبی و حمایت از مظلوم بود، که بزرگوارانه و انسانی هم‌نوایی شد.
مهربانان ارجمند؛
صمیمانه عرض می‌کنم که به هیچ‌وجه خودم را قابل این همه لطف و مهر و همراهی نمی‌دانم و معتقدم همراهی‌های شما، نه در حمایت از یک فرد بلکه حمایت از یک خواسته و آرمان بود. با این وصف در برابر تمامی همدردی‌ها، همراهی‌ها و مهرورزی‌هایتان، سر تعظیم فرود می‌آورم و از خداوند بزرگ که به این حقیر، سعادت همراهی دوستانی چنین بزرگوار و ایثارگر و آگاه به مسایل و دغدغه‌های اجتماعی عنایت فرموده بی‌نهایت سپاسگزارم. همچنین، بابت تمامی دل‌نگرانی‌هایی که به واسطه‌ی اعتصاب غذای ۲۲ روزه‌ی خود ایجاد کرده‌ام، از یکایک شما بزرگواران، صمیمانه پوزش می‌خواهم و امیدوارم که مسوولان قضایی چنان کنند که دوباره مجبور به استفاده از این ابزار دردآور و نگران‌کننده نشوم.
همراهان گرامی؛
اگرچه معتقدم تا همین مقطع نیز بخش قابل توجهی از مطالبات مطرح شده، محقق شده و در واقع خواسته‌ی اصلی حقیر که انتقال پیام تظلم‌خواهی، مبنی بر ناعادلانه بودن روند دادرسی‌ها و همچنین عدم اجرای اصل ۱۶۸ قانون اساسی بود به گوش ملت ایران، بلکه جهانیان رسیده است، اما در ارتباط با بحث توقف اجرای حکم، هنوز اخبار موثقی به دستم نرسیده و اعزام اینجانب از زندان به بیمارستان و از بیمارستان به منزل، با دستور قضایی و بدون اطلاع بنده از نیت‌ها و تصمیمات انجام گرفته است، لذا هنوز توضیح شفاف، روشن و قابل ارایه‌ای از مسیر پرونده ندارم که تقدیم حضور عزیزان نمایم و قطعا و سریعا پس از گفت‌وگو با مسوولان قضایی و کسب اطلاع از وضعیت پرونده، شرح ماوقع را به استحضار هموطنان خواهم رساند.
اما آن چه مسلم است، حتی یک قدم از خواسته‌هایی که مطرح کرده‌ام، عقب‌نشینی نخواهم کرد و توقف اجرای حکم و برگزاری دادگاه عادلانه را تنها راه پایان این ماجرا می‌دانم و امیدوارم که در ادامه‌ی راه، از حمایت‌های شما عزیزان محروم نگردم.
اینجانب به عنوان یک معلم و فعال صنفی، اگرچه هرگز در انتخاب راهی که سال‌هاست در آن گام برداشته‌ام و زندگی خود و خانواده‌ام را وقف آن کرده‌ام، تردیدی به خود راه نداده‌ام، اما قطع به یقین لطف و محبت و حمایت شما دوستان، به شکل‌های مختلف «به ویژه با اعلام همبستگی و همراهی چند صد نفری معلمان و دیگر هموطنانم با اعتصاب غذای خانواده‌ام و تهیه‌ی طومارها و جمع‌آوری امضاها و دیگر اقدامات» باعث شد تا امروز، بیش از پیش بر تداوم راهی که برگزیده‌ام، مصمم شوم.
امید است مسوولین امر نیز با درک صحیح شرایط موجود، مدبرانه عمل کرده و راه‌گشا باشند.
«همراهی و همبستگی هرگز بی پاسخ نخواهد ماند»
با سپاس
محمود بهشتی لنگرودی
۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۵
