مسئولان اردوگاه موریا در جزیره لسبوس یونان به یک پناهجوی ایرانی که در وضعیت جسمانی نامناسبی به‌سر می‌برد، گفته‌اند؛ باید با هزینه شخصی خودت مراحل درمانی‌ات را بگذرانی.
این در حالی‌است که پناهجویان در این اردوگاه منبع درآمدی ندارند و تنها خواسته این پناهجوی ایرانی رسیدگی به وضعیت پزشکی و روشن شدن پروسه پناهجویی‌اش است.
رضا عباسی‌آزاد، پناهجوی ایرانی ساکن اردوگاه موریا در جزیره لسبوس می‌گوید: «اینجا من هستم و لباس‌های تنم. چند بار از مسئولان اردوگاه خواسته‌ام به من لباس مناسب بدهند، اما قبول نمی‌کنند. این در حالی‌است که در شرایط جسمانی وخیمی هستم و هیچ‌کس رسیدگی نمی‌کند. پاهایم عفونت کرده‌اند. راه رفتن برایم دشوار است و اگر بخواهم به پزشک مراجعه کنم می‌گویند باید خودت هزینه کنی.»
“با این شرایط من حتی اگر برای ادامه معالجه هم بخواهم به آتن بروم امکانش را ندارم، چرا که نه بودجه‌اش را دارم و نه امکان جابه جا شدن.”
او اضافه می‌کند: «ما از اینجایی که هستیم باید ۲ یورو هزینه اتوبوس پرداخت کنیم تا به شهر برسیم، اما همین مبلغ هم نداریم که بخواهیم به شهر برویم چه برسد به مسائل دیگر مانند هزینه‌های سنگین پزشکی. بدی ماجرا این است که تمام وسایل من هم به سرقت رفته‌است. مدارکی که از ایران همراه خود آورده‌بودم و همان مقدار کم لوازم را هم الان دیگر ندارم.»
رضا عباسی‌آزاد، خردادماه ۹۸ از ایران خارج شد. خود را به ترکیه رساند. پس از دو ماه توقف در ترکیه با سختی‌های فراوان به یونان رسید تا بتواند به یک کشور اروپایی برسد. مقصد او آلمان بود، اما اکنون زمین‌گیر شده و برای درمان و انجام آزمایش‌های اولیه پزشکی باید حداقل ۱۰۰ یورو هزینه‌کند. او می‌گوید: «من کسی را ندارم و به اینجا پناه آورده‌ام و اصلا چرا وقتی که امکان رسیدگی ندارند مرا به عنوان پناهجو پذیرفته‌اند.»
آقای عباسی‌آزاد در بخش دیگری از صحبت‌هایش می‌گوید: «من در ایران به دلیل حضور در کلیساهای خانگی بازداشت شدم و پس از اتمام مراحل بازجویی به صورت موقت با قرار کفالت آزاد شدم. پس از چند سال از کشور خارج شدم و اکنون در این شرایط اسف‌بار هیچ ٰراه چاره‌ای نمی‌یابیم به جز اینکه صدای خود را به طرق مختلف به مجامع بین‌المللی برسانیم. اینجا در کمپ پناهجویی هیچ امکاناتی نداریم فقط یک جیره غذایی روزانه به ما می‌دهند. پای راست من در وضعیت وخیمی است و پای چپم نیز عفونت کرده‌است.»
تنها خواسته رضا عباسی‌آزاد از نهادهای حقوق بشری این است که به وضعیت کسانی مثل او رسیدگی شود: «اینجا کسانی هستند که وضعیت‌شان حتی از من هم بدتر است اما در نهایت همه ما انسان هستیم. من فقط خواهش دارم به وضع ما رسیدگی کنند.»
بیشتر از ۶ هزار نفر موریا در جزیره لسبوس یونان زندگی می‌کنند که ۶۰ درصد این جمعیت از کشور افغانستان. ۲۰ درصد از سومالی. ۲۰ درصد هم از کشور کنگو و چند کشور دیگر؛ و فقط تعداد کمی ایرانی در این اردوگاه به‌سر می‌برند.
وضعیت بهداشتی در این اردوگاه حداقل‌ها را ندارد و از آن‌جایی که مهاجران و پناهجویان زیادی با فرهنگ‌های مختلف در آن به‌سر می‌برند، هفته‌ای نیست که میان پناهجویان کشورهای مختلف درگیری ایجاد نشود.
طی چند سال اخیر بحران پناهجویی در دنیا افزایش یافته‌است. این شرایط طی ماه‌های اخیر برای ایرانیان بدتر شده‌است.
در کشورهایی مانند ترکیه، هندوستان، تایلند، مالزی، صربستان، یونان و … ایرانیان زیادی هستند که بلاتکلیف و با شرایط سختی فقط زنده‌اند و این بلاتکلیفی باعث وارد آمدن آسیب‌های روحی و جسمی زیادی به آن‌ها شده‌است.
بیشتر ایرانیانی که قصد رساندن خود را به اروپا دارند از ترکیه عبور می‌کنند و خود را به یونان می‌رسانند. آنجا اگر شانس بیاورند می‌توانند به صورت غیرقانونی و مدارک غیرواقعی خود را به یک کشور اروپایی برسانند. با این حال رسیدن به کشور اروپایی هم تضمینی برای ماندگار شدن‌شان در آن کشور نیست.
اخیرا پرونده پناهجویان ایرانی زیادی در کشورهای اروپایی رد شده و تقاضای آن‌ها با تاخیر زیاد مورد رسیدگی مجدد قرار می‌گیرد.
