نوشین جعفری، عکاس تئاتر و سینما که روز شنبه ۱۲ مردادماه ۱۳۹۸ بازداشت شده‌است، تحت فشار نهادهای امنیتی برای اخذ اعترافات اجباری قرار دارد.
خبر بازداشت خانم جعفری روز ۱۶ مردادماه با ۴ روز تاخیر در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. برخی کاربران وابسته به حکومت در توییتر، دلیل بازداشت او را مدیریت یک حساب توییتری با نام مستعار اعلام کرده‌بودند، اما نزدیکان خانم جعفری این موضوع را بارها تکذیب کردند.
شیوا نظرآهاری، فعال مدنی که خارج از کشور به‌سر می‌برد در یک رشته توییت به این موضوع پرداخته‌است.
او همچنین ویدئویی منتشر کرده که در آن با اکانت اینستاگرامی نوشین جعفری از بازداشتگاه به او پیامی داده شده و در آن خانم جعفری [با گریه] از او می‌خواهد که نام کاربری و رمز ورود اکانت توییتری «یار دبستانی» را برای او پیدا کند.
شیوا نظرآهاری در پاسخ با “هتاک” خواندن آن کاربر توییتر گفته‌است: «من این اکانت را بعد از دستگیری تو شناختم و متوجه شدم که وجود دارد و خودشان [نهادهای امنیتی] هم می‌دانند که آن ارتباطی به تو ندارد.»
خانم نظرآهاری در توییتر اینطور نوشته‌است: «صبح چهارشنبه گذشته [۳۰ مردادماه] از اکانت خصوصی نوشین جعفری در اینستاگرام، این پیام صوتی برای من فرستاده شد. نوشین گریه می‌کند. او را مجبور کرده‌اند تا از من پسورد و ایمیل اکانت مجعول یار دبستانی را بپرسد. اکانتی که تا همین دو هفته پیش از وجود آن بی‌خبر بودم. چون من در حال حاضر ایران نیستم، در همین پیام صوتی گفته‌اند که خانواده‌ام تحت فشار قرار خواهند گرفت. ده‌دقیقه بعد پیغام دیگری گذاشتند که«چی شد؟» و بعد پیغام اول را پاک کرده‌اند. من هم در پیام صوتی جواب داده‌ام که این اتهام کذب است و این اکانت هیچ ارتباطی به من ندارد. چیزی که باید فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی و موازی‌کاری‌های امنیتی، دیده شود این است که؛ نوشین در شرایط بسیار سختی قرار دارد و برای اعتراف تحت فشار است. علی‌رغم اینهمه هیاهو، مدرکی علیه او پیدا نکرده‌اند و حالا می‌خواهند با انتساب آن به دیگری که اتفاقا چندماهی است در ایران نیست، جریانی را که راه انداخته‌اند، جمع کنند.»
او همچنین توضیح می دهد؛ “دلیل تأخیر در انتشار فایل‌ها، نظرات گوناگون و مخالفت‌هایی بود که بر سر انتشار آن وجود داشت.”
بر اساس انتشار این فایل صوتی مشخص شده که خانم جعفری تحت فشار قرار گرفته و هر چند بر اساس اصل ۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران؛ “هر گونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یا کسب اطلاع ممنوع است و اجبار شخص به شهادت، اقرار یا سوگند، مجاز نیست و چنین شهادت و اقرار و سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است”، اما اخذ اعترافات اجباری از متهمان در ایران از سوی نهادهای امنیتی مسبوق به سابقه است و دستگاه‌های امنیتی با تحت فشار گذاشتن فرد بازداشتی او را به جریان خاصی که مد نظر آن‌ها مربوط می‌کنند و بر اساس همان اعترافات اجباری گرفته‌شده، احکام زندان برای آن‌ها صادر می‌شود.
نوشین جعفری، عکاس مطبوعات، تئاتر و سینما پیش‌تر نیز در ۱۴ بهمن ۸۸ آن زمان که خبرنگار فرهنگی روزنامه اعتماد، بود، بازداشت و به دو سال حبس تعلیقی محکوم شده‌بود.
او فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۸۹ آغاز کرد و اولین تجربه‌اش را در تئاتر با نمایش «نوشتن در تاریکی» اثر محمد یعقوبی پشت سر گذاشت. «لانتوری» نخستین تجربه‌ی سینمایی خانم جعفری بود که برای عکس‌های این فیلم، برنده جایزه بهترین مجموعه عکس از دومین جشن عکاسان سینمای ایران شد.
از مهمترین کارهای این عکاس سینما و تلویزیون ایران می‌توان به فعالیت در سریال شهرزاد ۲، فیلم لانتوری و فیلم سد معبر اشاره کرد.
ایران کماکان در قعر جدول رتبه‌بندی آزادی رسانه‌ها در جهان قرار دارد.
جمهوری اسلامی ایران در رده‌بندی جهانی آزادی مطبوعات ۲۰۱۷ گزارش‌گران بدون مرز در رده ١۶۵ قرار داشت.
همچنین ایران در رده‌بندی جهانی در سال ۲۰۱۸ در رتبه ۱۶۴ رده‌بندی جهانی آزادی رسانه‌ها قرار گرفته‌بود و بر اساس ویرایش ۲۰۱۹ این رده‌بندی، ایران در بین ۱۸۰ کشور با ۶ رتبه کمتر نسبت به سال قبل (۲۰۱۸) به رده ۱۷۰ تنزل کرده‌است.
بر اساس گزارش نسخه ۲۰۱۹ گزارش‌گران بدون‌مرز، جمهوری اسلامی ایران همچنان یکی از بزرگترین زندان‌های پر از روزنامه‌نگار در جهان برای فعالان رسانه‌ای است.