بهروز بوچانی، پناهجو و روزنامه‌نگار اهل ایلام که حدود ۶ سال در اردوگاهی در جزیره مانوس پاپوآ گینه‌نو به‌سر می‌برد، سرانجام موفق شد این جزیره را ترک کند و به نیوزیلند برود.
به گزارش روز پنج‌شنبه، ۲۳ آبان‌ماه، روزنامه گاردین، آقای بوچانی که برای شرکت در یک جشنواره ادبی با صدور ویزای یک‌ماهه به نیوزیلند سفر کرده است، خبر داده که دیگر به جزیره مانوس باز نمی‌گردد و سعی دارد از ایالات متحده پناهندگی بگیرد.
فستیوال ادبی «ورد کرایست‌چرچ» در نیوزیلند در وب‌سایت خود نوشته است که برای سخنرانی در این جشنواره “برای اولین بار به بوچانی اجازه خروج از پاپوآ داده شده است.”
آقای بوچانی در بدو ورود به فرودگاه نیوزیلند گفت: «دیگر هرگز به آنجا برنمی‌گردم… تنها چیزی که می‌خواهم این است که از آن سیستم آزاد شوم و در جایی باشم که به من به عنوان انسان بنگرند و نه یک شماره و نه صرفا با برچسب “پناهنده”.»
این روزنامه‌نگار در توییتر خود نوشته‌است که “تازه وارد نیوزیلند شده و به دست آوردن آزادی پس از ۶ سال برایش بسیار هیجان انگیز است.”
I just arrived in New Zealand. So exciting to get freedom after more than six years. I have been invited by Word Festival in Christchurch and will participate in an event here. Thank you to all the friends who made this happen.
— Behrouz Boochani (@BehrouzBoochani) November 14, 2019
بهروز بوچانی پیش‌تر برنده جایزه ۱۰۰ هزار دلاری ویکتورین و جایزه بهترین کتاب غیرداستانی سال به ارزش ۲۵ هزار دلار استرالیا شده‌بود.
بهروز بوچانی، نویسنده و روزنامه‌نگار ایرانی، با رمانی به نام «رفیقی ندارم به‌جز کوهستان» که آن‌را در پیام‌رسان واتس‌آپ نوشته‌بود، در حالی توانسته‌بود عنوان ارزشمندترین جایزه ادبی استرالیا را کسب کند که امکان خروج از جزیره محبوس در آن و دریافت جایزه خود را نداشت.
این نویسنده که از سال ۲۰۱۳ در جزیره مانوس در پاپوآ گینه‌نو محبوس بود گفته‌بود: «یک جورهایی خیلی خوشحالم که می‌توانیم توجه‌ها را به این بدبختی جلب کنیم و می‌بینیم که خیلی‌ها از این وضع آگاه شده‌اند، که خیلی خوب است. اما از طرف دیگر فکر می‌کنم حق ندارم این جایزه را جشن بگیرم، چون دوستان زیادی دارم که دارند اینجا عذاب می‌کشند.»
بهروز بوچانی می‌گوید به واسطه روزنامه‌نگاری برای او مشکلاتی در ایران پیش آمد و ناچار به خروج از آن شد.
آقای بوچانی طی پنج سال رمانش را به فارسی می‌نوشت و در پیام‌رسان واتس‌آپ، برای مترجم آن، امید توفیقیان ارسال می‌کرد.
بهروز بوچانی همچنین بارها با انتشار ویدیوهایی در شبکه‌های اجتماعی به خصوص توییتر از وضعیت بد پناهجویان در اردوگاه پناهجویان مانوس انتقاد کرده بود.
محافظه کاران حاکم بر استرالیا از سال ۲۰۱۳ رویکردی بسیار سختگیرانه را در برابر پناهجویان در پیش گرفتند؛ گارد ساحلی می‌تواند مهاجران را در دریا پس بفرستد یا اینکه آن‌ها را به دو جزیره کوچک در اقیانوس آرام منتقل کند. با توجه به پیروزی ائتلاف راست‌گرایان باید منتظر بود تا سیاست‌های دولت اسکات موریسون همچنان ادامه یابد.
دولت پاپوآ گینه نو طی قراردادی که با استرالیا امضا کرده است متعهد شده که مهاجران «غیرقانونی» را در اردوگاه محبوس نگه‌دارد تا زمانی که احتمال اعطای پناهندگی به آنان از جانب دولت استرالیا مورد بررسی قرار گیرد.
بر اساس سیاست سختگیرانه مهاجرتی استرالیا، پناهجویانی که تلاش می‌کنند به استرالیا برسند بازداشت شده و به سه اردوگاه در پاپوآ گینه‌نو یا اردوگاهی در جزیره نائورو فرستاده می‌شوند.