محمد مقیسه، یکی از جنجالیترین قضات دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران، به دلیل صدور احکام سنگین علیه فعالان سیاسی، مدنی، روزنامهنگاران و اقلیتهای مذهبی شناخته میشود. در طول سالهای فعالیتش بهویژه در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران بود. محمد مقیسه احکام سنگینی مانند اعدام، حبسهای طولانیمدت، و تبعید را برای همشهریان صادر میکرد که بسیاری از آنها از جمله فعالان حقوق بشر، معترضان سیاسی و مدنی بودند.
وی در پروندههای مرتبط با اعتراضات سالهای ۱۳۸۸ و ۱۳۹۸، نقش کلیدی داشت و بسیاری از معترضان را به حبسهای طولانی یا اعدام محکوم کرد.نسرین ستوده، وکیل برجسته حقوق بشر، محمدعلی طاهری، بنیانگذار عرفان از افرادی بودند که تحت محاکمه و صدور حکم توسط محمد مقیسه قرار گرفت. گزارشهایی مبنی بر عدم رعایت حق دفاع شهروندان دربند، دردادگاههای تحت نظارت او وجود دارد کە مقیسه متهم به نادیده گرفتن اصول دادرسی عادلانه، مانند حق انتخاب وکیل و ارائه دفاعیات آزادانه است وهمچنان به صدور احکام سنگین علیه بهائیان و دیگر اقلیتهای مذهبی در ایران را دارد و داشت او بارها بهائیان را به اتهاماتی مانند “اقدام علیه امنیت ملی” محکوم کرد. مقیسه در دهه ۱۳۶۰ بهعنوان مسئول زندانهای قزلحصار و گوهردشت فعالیت داشت، این دوران با اعدامهای گسترده مخالفان سیاسی در سال ۱۳۶۷ همراه بود، و منابع حقوق بشراو را به همکاری در این اعدامها متهم کردهاند.فعالان حقوق بشر داخلی و بینالمللی، از جمله سازمان عفو بینالملل و دیدهبان حقوق بشر، بارها علیه محمد مقیسه موضعگیری کردند و عملکرد او را نمونهای از نقض گسترده حقوق بشر در نظام قضایی ایران دانستند. کارنامه محمد مقیسه نشاندهنده یک الگوی مکرر از سرکوب سیاسی، نقض حقوق انسانی، و صدور احکام ناعادلانه است که موجب درد و رنج بسیاری از شهروندان ایرانی شده است.
“علی رازینی”
علی رازینی یکی از قضات شناختهشده در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران است که طی دهههای گذشته نقشهای در صدور احکام و برخورد با مخالفان سیاسی، اقلیتها، و فعالان مدنی ایفا کرده است، او از جمله افرادی است که نامش با برخی از جنایات و احکام ناعادلانه در تاریخ جمهوری اسلامی گره خورده است.
علی رازینی در دهه ۱۳۶۰ در دادگاههای انقلاب اسلامی نقش داشتە و بهعنوان یکی از مسئولان قضایی، در سرکوب گسترده مخالفان سیاسی و اعدامهای دستهجمعی آن دوران دست داشت’ این اعدامها عمدتاً شامل همشهریان سیاسی و مخالف جمهوری اسلامی مانند سازمان مجاهدین خلق ایران، فدائیان خلق، و دیگر اوپوزسیونهای چپگرا مخالف جمهوری اسلامی ایران بود.
اعدامهای جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، که به “کشتار ۶۷” معروف است، یکی از تاریکترین دورههای تاریخ ایران محسوب میشود، در این دوران، هزاران زندانی سیاسی که پیشتر محکومیت خود را سپری کرده بودند یا دوران حبسشان به پایان نزدیک بود، بهصورت غیرقانونی ومحاکمه اعدام شدند، رازینی در صدور احکام سنگین علیه اقلیتهای مذهبی، از جمله بهائیان، نقش داشت، وی به برخورد سختگیرانه علیه این اقلیتها و اتهامزنیهای سنگین مانند “اقدام علیه امنیت ملی” و “ارتداد” معروف بود، وی در پروندههای مربوط به اعتراضات سیاسی و مدنی، از جمله اعتراضات سال ۱۳۸۸، نقش فعالی داشت و بسیاری از معترضان را به احکام سنگینی مانند اعدام و حبس طولانیمدت محکوم کرد. سازمانهای حقوق بشری، از جمله عفو بینالملل و دیدهبان حقوق بشر، بارها عملکرد علی رازینی را محکوم کرده و او را به نقض گسترده حقوق بشر خواندند، سازمانهای حقوق بشر بر این باورند که رازینی بخشی از سیستمی است که بهصورت سیستماتیک حقوق اساسی شهروندان را نقض میکرد.
تهیه و تنظیم: نسیم کاکه