١٢ تن از زندانیان سیاس زندان رجایی‌شهر کرج، در فراخوانی مشترک نوشته اند که «اعتراضات که طی ٣ ماه گذشته شروع و اینک در آستانهء روز جهانی کارگر و روز معلم در مرحله گسترش و اعتلای مبارزاتی است، به خوبی نشان داد، قدرت سرکوب حکومت جمهوری اسلامی به شدت کاهش یافته ، اما این مساله اگر چه بسیار مهم است، ولی کافی نیست.»
این زندانیان می گویند که «کارگران،معلمان،دانشجویان و پرستاران آگاه و حق طلب که پیشگام این مبارزهء دموکراتیک و مردمی هستند، به خوبی می دانند مرحله کنونی با ارتباط تشکیلاتی و مبارزات همزمان و هماهنگ است که می توان از طریق آن به نیروی اجتماعی قدرتمند، به قصد وادار سازی رژیم برای تن دادن به خواسته های اساسی و دموکراتیک دسترسی پیدا کرد.»
متن این فراخوان مشترک این زندانیان که در اختیار “کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی”قرار گرفته عینا درپی می‌آید:
فراخوان های اعتراضی و راهکارهای عملی
خوشبتختانه فراخوان های گوناگون به مناسبت روز جهانی کارگر، روز معلم و روز خبرنگار به شکل یک جنبش در آمده و در این فراخوان ها، برای رسیدن به مطالبات اساسی، طبقات گوناگون اجتماعی به حضور در اجتماعات، اعتصابات، تحصن ها و خیابان دعوت می شوند.در واقع از همگان خواسته می شود برای به دست آوردن حقوق اساسی، می بایست متشکل شد،متحد شد و حرکت کرد.
با نشستن ، هیچ کس به حقوق خود نخواهد رسید.علاوه بر کارگران، معلمان، پرستاران، و بازنشسته ها ، دانشجویان، زنان برابری طلب و مدافعان محیط زیست و حقوق حیوانات نیز به حرکت در آمده اند.به دلیل گسترش مبارزات حقو طلبانه، ذکر خواسته های بنیادیم طبقات اجتماعی در یک اعلامیه کوتاه ممکن نیست.خشبختانه خواسته های پایه ای ، در اعلامیه های گوناگون که از سوی همین طبقات اجتماعی و نمایندگان آنها صادر می شود، بیان گردیده و زندانیان نیز در ۱۳ بند، به این خواسته های پایه ای اشاره کردند.
اما در مرحله کنونی که مرحله اعتلای شرایط مبارزاتی است، می بایست به راهکارهای عملی برای رسیدن به خواسته ها اشاره کرد.رژیم جمهوری اسلامی ، از یک سو به دلیل دست و پا زدن در بحرانهای اقتصادی ناشی از فساد،دزدی و اختلاس های نامحدود، بی لیاقتی در اداره امور و تحریم های ناشی از پروندهء ماجرا جویانه هسته ای ، امکان این که شرایط اقتصادی را بهبود ببخشد و به خواسته های اقتصادی معلم ها و کارگرها پاسخ مثبت بدهد ندارد.
از دیگر سو ، ساختار حقوق و سیاسی اش بر پایه انحصار، سرکوب، تفتیش عقاید و ایجاد رعب در جامعه بنا شده و نمی خواهد اجازه دهد، تشکل های صنفی و سیاسی با اعتصابات و تجمعات که حقوق قانونی شهروندان است، پا گرفته و مطالبات دموکراتیک شهروندان را نمایندگی نمایند.این رژیم ایدئولوژیک و سرکوبگر، حتی تحمل انجمن صنفی روزنامه نگاران که یک تشکل نیمه دولتی است را ندارد، چه برسد که به سندیکای —کارگران،معلمان و —- روزنامه نگاران و کانون نویسندگان که تشکل های دموکراتیک و مستقل هستند، امکان فعالیت بدهد.
در چنین شرایطی که از یک سو، جنبش های مدنی و اجتماعی به حرکت در آمده و روزی نیست که کارگران یا معلمان یا دانشجویان و پرستاران و یا مدافعین حقوق زیستی و یا برابری طلبان جنسیتی و قومی و مخالفین جدی تبعیض های گوناگون و مخالفین اعدام و شکنجه ، و طرفداران آزادی بیان، مذهب و تشکیل حزب، اجتماعات اعتراضی نداشته باشند.برای این که همهء این طبقات ، اصناف و گروه های اجتماعی ، رمز رسیدن به حقوق اساسی و قانونی را در خیزش های اجتماعی و نه دل خوش کردن به وعده های دلواپسین قدرت و اعتدالی های ثروت دیده اند.
اما اگر قرار باشد این حرکت ها به نتیجه برسد می بایستی از قدرت اجتماعی کافی برخوردار باشد تا رژیم وادار به عقب نشینی کند و لرزه بر ارکان قدرت انحصاری و سرکوبگر بیندازد.قدرت اجتماعی نیز در ایجاد تشکل و اتحاد همهء نیروها حول خواسته های معین است.
اگر در شرایط کنونی،سندیکاهای موجود کارگری یا کانون ها و انجمن های صنفی معلمان،خبرنگاران،دانشجویان،پرستاران،نویسندگان،زنان،محیط زیستی ها و مدافعین حقوق حیوانات، برابری طلبان قومی و مذهبی و مدافعین حقوق بشر نتوانند با یکدیگر ارتباط ارگانیک داشته و در قالب کنفدراسیون ها و به ویژه جبههء واحدی درآیند، از تظاهرات و اعتصابات پراکنده، هیچ نتیجه ای حاصل نخواهد شد.
اعتراضات که طی ۳ ماه گذشته شروع و اینک در آستانهء روز جهانی کارگر و روز معلم در مرحله گسترش و اعتلای مبارزاتی است، به خوبی نشان داد، قدرت سرکوب رژیم به شدت کاهش یافته ، اما این مساله اگر چه بسیار مهم است، ولی کافی نیست.کارگران،معلمان،دانشجویان و پرستاران آگاه و حق طلب که پیشگام این مبارزهء دموکراتیک و مردمی هستند، به خوبی می دانند مرحله کنونی با ارتباط تشکیلاتی و مبارزات همزمان و هماهنگ است که می توان از طریق آن به نیروی اجتماعی قدرتمند، به قصد وادار سازی رژیم برای تن دادن به خواسته های اساسی و دموکراتیک دسترسی پیدا کرد.
زندانیان سیاسی ایران_۲ اردیبهشت ۹۴
۱-فرید آزموده ۲- امیر امیر قلی ۳-سهیل بابادی ۴-محمد جراحی ۵-ایرج حاتمی ۶- خالد حردانی ۷-افشین حیرتیان ۸-شاهرخ زمانی ۹-مهدی شاندیز ۱۰-سعید شیرزاد ۱۱-حشمت الله طبرزدی ۱۲-علیرضا فراهانی