فریدا رضوی در ملایر به دنیا آمده است. منطقه‌ای که شهر و جاده‌هایش پر از گلدان و اشیای سفالی با رنگ‌های آبی آسمانی است. این منطقه به خاطر موزائیک‌کاری‌های تاریخی‌اش، شناخته شده است.
فریدا در تهران تحصیل و کار هنری کرده و پس از مدتی به خارج مهاجرت کرده است. از جمله کارهای هنری او نقاشی روی بوم، کاشی و میناکاری است. کارهای او تأثیر گرفته از فرهنگ و کاشی‌کاری ایرانی است.
فریدا معتقد است: «همه چیز درباره زن و محیط اطرافش است. مرکزیت کارهایم زن و خواسته‌هایش است.»
فریدا با هنرش اعتراض خود را به کشتار مردم و خشونت‌های جمهوری اسلامی نشان می‌دهد. از جمله کارهای او دو نقاشی است که اعدام دختران جوان و زندان زنان در دهه شصت را به تصویر می‌کشد، که پس از تجاوز به آنها، اعدام شدند.
۱- نقاشی اول: «بکش در راه خدا» (قتلو فی سبیل‌الله)
این تابلو به‌طور مشخص در رابطه با زندان زنان و زندانیان زن تیرباران شده به دست جنایت‌کاران جمهوری اسلامی است، که پس از تجاوز به آنها اعدام شدند.
۲- نقاشی دوم: «دختران هرگز نمی‌میرند»
اجرای قانون قصاص در حیاط زندان اصفهان. برگرفته از کتاب خاطرات زندان به نام «اینجا دختران هرگز نمی‌میرند.» خاطرات زنان زندان اصفهان و اجبار حضور زنان ندامت شده در صحنه قصاص، و قطع دست مردی به جرم دزدیدن برنج.
فریدا همراه با جنبش زن، زندگی، آزادی، کارهای ماندنی از جمله مجموعه کلیپ‌های کوتاهی به نام هفت‌خان آفریده است که در ادامه می‌بینید.
«یکی دخت کُرد از دیاری غیور
چو خورشید تابان به مهر و غرور»
طراحی، چیدمان و اجرا: فریدا رضوی
زن، زندگی، آزادی
طراحی، چیدمان و اجرا: فریدا رضوی
زن، زندگی، آزادی
طراحی، چیدمان و اجرا: فریدا رضوی
زن، زندگی، آزادی
ققنوس، گوهر دادخواه، خان چهارم
طراحی، چیدمان و اجرا: فریدا رضوی
زن، زندگی، آزادی
طراحی، چیدمان و اجرا: فریدا رضوی
زن، زندگی، آزادی
طراحی، چیدمان و اجرا: فریدا رضوی
زن، زندگی، آزادی
طراحی، چیدمان و اجرا: فریدا رضوی
زن، زندگی، آزادی