گزارشی از آخرین وضعیت زانیار و لقمان مرادی دو زندانی سیاسی کُرد محکوم به اعدام
هشت سال از بازداشت «زانیار مرادی» و «لقمان مرادی» دو شهروند مریوانی می‌گذرد؛ کماکان این دو زندانی سیاسی کُرد در حال گذراندن حکم زندان غیرقانونی خود هستند.
این دو زندانی سیاسی کُرد محبوس در زندان «رجایی شهر کرج»، تاکنون بدون ارایه هیچ مدرک محکمه‌پسندی در وضعیت بلاتکلیفی در زندان به سر می‌برند. آنها برای اعتراف به “قتل پسر امام جمعه مریوان”، شکنجه شده و با وجود ارایه شواهد و مدارک محکم برای اثبات بی‌گناهی‌شان، به اعدام محکوم شده‌اند.
بە گفتە یکی از نزدیکان این دو زندانی کُرد، “آخرین دادگاە آنها در مردادماە ۱۳۹۳، در حالی برگزار شدە کە صالح نیکبخت، وکیل آنها، با اشارە بە وجود سه شاهد برای اثبات بی‌گناهی زانیار و لقمان مرادی، از دادگاە خواستە تا با فراخواندن شاهدان بە آزادی آنها رای اتخاذ کند. اما قاضی مربوطه بە دلیل تکمیل نبودن پروندە، دادگاە را بە زمانی دیگر موکول کردە کە پس از سه بار فرستادن پروندە بە شهرستان مریوان، برای تکمیل شدن، پروندە بدون هیچ تغییری دوبارە بە تهران بازگردانندە شدە است.”
بە گفتە این منبع آگاە بە پروندە این دو زندانی سیاسی کُرد، بە دلیل دخالت وزارت اطلاعات در این پروندە و جلوگیری از رسیدگی بە آن، پس از صدور رای بە بی‌گناهی این دو زندانی در همان دادگاە، زانیار و لقمان مرادی تاکنون بدون دلیل قانونی در زندان به سر می‌برند.
گفته شده زانیار و لقمان مرادی، در راستای احقاق مطالبه “دادرسی عادلانه و رسیدگی قانونی بە پروندە”، اعلام کردەاند “اگر بە زودی جوابی از دستگاە قضایی ایران نگیرند، دست بە اعتصاب غذا خواهند زد.”
این در حالی است کە این دو زندانی بە دلیل شکنجەهای جسمی و روانی شدید در دوران بازجویی، از مشکلات جسمانی همچون آسیب‌دیدگی شدید در ناحیه زانو، کمر و بیضەها رنج بردە و دادستان تهران نیز در سال‌های گذشتە، بارها با درخواست رسیدگی پزشکی و انتقال بە مراکز درمانی تخصصی خارج از زندان برای آنها مخالف کردە است و در ادامه با پیگیری‌های مکرر، زانیار مرادی، دو بار برای عمل جراحی از ناحیه بیضە بە بیمارستان خارج از زندان انتقال دادە شد.
اعضای خانواده و نزدیکان «زانیار مرادی» گفته‌اند: “زانیار در زمان بازداشت برای گرفتن اعترافات مورد شکنجه قرار گرفته است و خودش نیز با انتشار یک نامه از شکنجه‌های اعمال شده توسط بازجویان وزارت اطلاعات پرده برداشته است. او به دلیل شکنجه‌های وارد شده دچار کمر درد شدید شده و همچنین در این مدت از درد در ناحیه‌ی بیضه‌ها نیز رنج می‌برد. وی تاکنون چندین بار درخواست اعزام به بیمارستان خارج از زندان را کرده بود که در نهایت، دوشنبه ۵ تیرماه ۱۳۹۱، وی به بیمارستان خارج از زندان اعزام گردید و پس از آزمایش صورت گرفته مشخص شد دو مهره ستون فقرات وی به سبب ضربات شدید دچار جابه‌جایی شده و سه مهره دیگر وی نیز دچار دیسک شده است و همچنین دچار فتق بیضه شده است و این سبب شده که وی به راحتی قادر به راه رفتن و نشستن نباشد و مسوولین بهداری زندان پس از اعلام نتیجه آزمایشات طی نامه‌ای برای اعزام او به بیمارستان خارج از زندان برای معاینه توسط پزشک متخصص و همچنین بستری شدن از دادستان تهران درخواست مجوز اعزام نموده‌اند ولی با گذشت چندین ماه کماکان دادستان تهران با این درخواست موافقت نکرده است.”
این دو زندانی سیاسی بە ترتیب در ۱۳ و ۱۴ مردادماە ۱۳۸۸، در شهر مریوان در استان کردستان بازداشت و بە حکم «قاضی صلواتی» در شعبە ۱۵ «دادگاە انقلاب تهران» و در اول دی‌ماە ۱۳۸۹، “بە اتهام واهی و اعترافات ساختگی زیر شکنجە” بە اعدام محکوم شدەاند.
ادامه حبس غیرقانونی این دو زندانی سیاسی کُرد در حالی ادامه دارد کە تاکنون بسیاری از نهادهای بین‌المللى و شخصیت‌های شناختە شدە، بارها خواستار لغو اعدام و آزادی آنها شدەاند.
سازمان عفو بین‌الملل پیش‌تر با انتشار بیانیه‌ای ضمن هشدار به جمهوری اسلامی، توقف حکم اعدام این دو زندانی سیاسی را درخواست کرده بود. در بیانیه این سازمان آمده است که “اعدام زندانیان به دلیل حمله‌ای که هیچ نقشی در آن نداشتند، اقدامی تلافی جویانه است، که اصول حقوق جزا را زیر سوال می‌برد. هیچ‌کس نباید به خاطر جرمی که او در آن هیچ نقشی نداشته مجازات شود.”